არ არსებობს სიტყვა, რომლითაც ამ ფენომენს დავახასიათებდი და, გულწრფელად, ახლა ირონიულად არ ვამბობ ამას: გაუგებარია, თუ როგორ ღიად სურს ევროკავშირს, დააბრუნოს ნაციზმის ევროპული იდეოლოგია, სადაც ის [ნაციზმი] დაიბადა, სადაც ის განადგურდა, კატეგორიულად აიკრძალა ნიურნბერგის პროცესით, და ახლა ევროპის ტერიტორიაზევე ხელახლა ცოცხლდება და ამ პროცესის ხელმძღვანელები ბრიუსელის ბიუროკრატიის წარმომადგენლები არიან.
ეს ძალიან სამწუხარო მოვლენებია, შემაშფოთებელი მოვლენები. რა თქმა უნდა, ჩვენ ამას არ მოვითმენთ. ყველაფერს გავაკეთებთ, რაც შეგვიძლია, რათა ამ იდეოლოგიამ თავი ვერ აწიოს, ერთხელ და სამუდამოდ განადგურდეს, და უზრუნველვყოთ, რომ ევროპა დაუბრუნდეს თავის ღირებულებებს, რომელიც არ გულისხმობს ყველას თმის ერთ სტილზე შეჭრას და ყველასთვის იარაღის მიბჯენას იმისთვის, რომ თავს დაესხან ევროპის კონკურენტებს… მათ წინააღმდეგ, ვისი ღირებულებებიც და ხედვებიც არ მოსწონთ ევროპელ ლიდერებს, ფიურერებსა და კომისრებს და ვიმედოვნებთ, რომ ევროპული დედაქალაქების უმრავლესობაში მივიღებთ ისეთ ადამიანებს, ვისაც არ სურს საკუთარი ფესვების დათმობა და გარკვეულ ბიუროკრატიასთან დამორჩილება, განსაკუთრებით ისეთთან, რომელსაც აშკარად ნაციზმის სუნი ასდის.
