16 აპრილის ღამით გერმანია ქვეყანაში დარჩენილ სამ ატომურ ელექტროსადგურს გათიშავს. ბერლინი ამას აკეთებს იმ დროს, როდესაც ზოგიერთი სხვა დასავლური ქვეყანა, მათ შორის საფრანგეთი, პირიქით, ზრდის ინვესტიციებს ბირთვულ ენერგიაში ატმოსფეროში მავნე გამონაბოლქვის შემცირების, ელექტროენერგიის გაძვირების და რუსულ ენერგომატარებლებზე დამოკიდებულების შემცირების იმედით.
2022 წლისთვის გერმანიაში ყველა ატომური ელექტროსადგურის დახურვის გადაწყვეტილება მიიღეს მრავალი წლის წინ, იაპონიის ატომურ ელექტროსადგურ ფუკუშიმაში მომხდარი ავარიის შემდეგ, რომელიც სერიოზულად დაზიანდა მიწისძვრისა და ცუნამის შედეგად.
გარემოსდაცვითი აქტივისტები და მმართველი კოალიციის მწვანეები ატომური ელექტროსადგურების დახურვას ითხოვენ და ატომური სადგურების საფრთხესა და რადიოაქტიური ნარჩენების შენახვის პრობლემაზე საუბრობენ.
თუმცა, გერმანელების უმრავლესობა, თუ საზოგადოებრივი აზრის გამოკითხვით ვიმსჯელებთ, მიიჩნევს, რომ ეს შეცდომაა, რადგან ატომური სადგურები უფრო სუფთაა (და იაფია), ვიდრე ქვანახშირი, საწვავი და თუნდაც გაზის ქარხნები.
ატომური ელექტროსადგურის დახურვის იდეამ გერმანიაში, რომელსაც ძლიერი ანტიბირთვული ლობი ყავს, მხარდაჭერას მოიპოვა, თუმცა, ბირთვული ენერგიის საბოლოოდ უარყოფის ვადის 2022 წლის ბოლოდან 2023 წლის აპრილამდე გადატანა გადაწყდა. – ეს გამოწვეული იყო უკრაინაში სამხედრო შეჭრის შემდეგ რუსული გაზის მიწოდების მკვეთრი შემცირებით და კრემლის წინააღმდეგ დაწესებული სანქციებით.
შედეგად, ბერლინს ელექტროენერგიის გარეშე რომ არ დარჩენილიყო, მოუწია არა მხოლოდ ატომური ელექტროსადგურების სიცოცხლის გახანგრძლივება, არამედ რამდენიმე ნახშირზე მომუშავე ელექტროსადგურის ხელახალი გააქტიურება. და ეს იმის მიუხედავად, რომ გერმანია უკვე „ლიდერობს“ ევროკავშირში სათბურის გაზების ემისიებით.
ბავარიაში Isar-2 NPP კომპლექსის ოპერატორებისთვის, რომლებიც პირველები გათიშავენ თავიანთ სადგურს ქსელიდან, შემდეგ კი მათი კოლეგებისთვის ემსლანდიდან და ნეკარვესტჰაიმიდან, ეს სამწუხარო და შემაშფოთებელი მომენტი იქნება.
თუმცა, გასულ წელს ამ სამმა ატომურმა ელექტროსადგურმა ქვეყანაში გამომუშავებული ელექტროენერგიის მხოლოდ 6% შეადგინა. შედარებისთვის, 1997 წელს ატომური ელექტროსადგურები უზრუნველყოფდნენ გერმანიის ელექტროენერგიის საჭიროების 30,8%-ს.
ქვეყნის ხელისუფლება ამტკიცებს, რომ ენერგეტიკული ვითარება მთლიანად კონტროლდება და დროთა განმავლობაში ატომური ელექტროსადგურების დემონტაჟი მოხდება, არ იგეგმება არანაირი კონსერვაცია და ექსპლუატაციაში შესაძლო დაბრუნება. ისინი იხსენებენ, რომ გერმანული გაზის საწყობები მაქსიმალურად არის შევსებული და შექმნილია ყველა საჭირო ინფრასტრუქტურა თხევადი ბუნებრივი აირის მისაღებად, რომელიც რუსულ მარაგს ჩაანაცვლებს .
უფრო მეტიც, ვიცე-კანცლერმა, ეკონომიკისა და კლიმატის მინისტრმა და მწვანეთა პარტიის თანათავმჯდომარემ რობერტ ჰაბეკმა განაცხადა, რომ 2030 წლისთვის გერმანიამ ელექტროენერგიის 80%-მდე განახლებადი წყაროებიდან უნდა აწარმოოს.
მართალია, ამისათვის საჭირო იქნება დღეში 4-5 ქარის ტურბინის აშენება რამდენიმე წლის მანძლზე, მთელი გასული წლის განმავლობაში კიმხოლოდ 551 აშენდა , ასე რომ, ამ სიჩქარით გერმანიამ ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ემისიების შემცირების ვალდებულებები შეასრულოს .
შაბათს Greenpeace-ის წარმომადგენლებმა ბრანდენბურგის კარიბჭესთან აქცია გამართეს ანტიბირთვული მოძრაობის მიერ დამარცხებული მოძველებული ბირთვული ენერგიის სიმბოლოს დინოზავრის მოდელის დაკრძალვით, ლოზუნგით “ატომური ენერგია საბოლოოდ გახდა ისტორიის ნაწილი!”
თუმცა ევროპის ზოგიერთი სხვა ქვეყანა სულ სხვა გზას მიჰყვება.
გასული წლის დასაწყისში საფრანგეთის პრეზიდენტმა ემანუელ მაკრონმა 6-დან 14-მდე ახალი რეაქტორის აშენების პირობა დადო, რომელთაგან პირველი ექსპლუატაციაში 2035 წლისთვის უნდა ამოქმედდეს და ასევე არსებულის მაქსიმალური მოქმედების ვადა 40 წლიდან 50-მდე გაზარდოს.
მედია წერს, რომ ტომური ენერგია არის ომისშემდგომი საფრანგეთის ეკონომიკის ხერხემალი, რომელიც სიდიდით მეორე ევროპაში გერმანიის შემდეგ. ატომური ელექტროსადგურები ფარავს საფრანგეთის ელექტროენერგიის მოთხოვნილების 70%-ს, არის იაფი და ეს ქვეყანა ენერგიის უმსხვილეს ექსპორტიორად აქცია, ძირითადად იტალიაში და დიდ ბრიტანეთში.
