ერთ შეხედვით ბავშვობა და სტრესი შეუთავსებელი ცნებებია. რა სტრესი შეიძლება ქონდეთ ბავშვებს? ისინი ხომ ძირითადად ერთობიან და მხიარულობენ, თამაშობენ, მულტფილმებს უყურებენ და არც კი იციან რა არის საზრუნავი და პრობლემები.
ძნელი დასაჯერებელია, მაგრამ ჩვეული ცხოვრების რეჟიმის ნებისმიერი დარღვევა ბავშვისთვის სტრესია. თუ მაგალითად დედა სახლში ჩვეულ დროს არ დაბრუნდა და ბავშვს ზღაპარი არ წაუკითხა . ბავშვი ძიძას მიეჩვია და შემდეგ მასთან განშორება მოუწია. ახალ სკოლაში გადავიდა და პირველივე დღეს ვერავისთან შეძლო დამეგობრება. სკოლისთვის რთული დავალება აქვს დასაწერი – ეს ყველაფერი ბავშვისთვის სტრესია.
დიდებს ეჩვენებათ, რომ ეს ყველაფერი პრობლემას არ წარმოადგენს , წვრილმანია და თუნდაც ბავშვი განიცდიდეს, საშიში არაფერია, დარდი მალე გაუვლის და ისევ გამხიარულდება. მაგრამ ყველაფერი ასე მარტივად არ არის. სტრესს ორგანიზმში დაგროვების უნარი აქვს და ეს საბოლოოდ ცუდ შედეგებს იძლევა.
გეცნობათ თუ არა სიტუაცია, როცა დამჯერი ბავშვი ერთ წამში სრულიად უმართავ არსებად გადაიქცევა, რომელსაც არაფერი მოსწონს – არც დილის ჩახუტება, არც დაბანა, არც საყვარელი კერძები და აღარც საყვარელი ლეკვი? რაც ადრე მოსწონდა, ახლა კატეგორიულად აღარ უნდა და თანაც არ შეუძლია აგიხსნათ რაშია საქმე – უბრალოდ ისტერიკას მართავს და თქვენს მიერ შეთავაზებულ ყველა ვარიანტს უარყოფს.
ასეთი პრობლემა ნებისმიერ ასაკში შეიძლება გაჩნდეს – ბაღში წასვლისას, ახალ სკოლაში გადასვლისას, გარდატეხის ასაკისას. თანაც ცვალებადი პირობებით და აკვიატებებით.
სიჯიუტე, აგრესია, აღგზნებადობის ზრდა, ანურეზი, მადის დარღვევა… ფსიქოლოგი ამ სიმპტომებს ალბათ მორიგი ასაკობრივი კრიზისის გამოვლენას დარაქმევს და გირჩევთ ბავშვს უფრო დიპლომატიურად და მოთმინებით მოექცეთ. მაგრამ ფსიქოლოგიური ნიუანსები შესაძლოა მხოლოდ აისბერგის წვერი იყოს.
იცით თუ არა, რომ მაგნიუმის ნაკლებობა შესაძლოა სტრესის გაჩენის ერთ–ერთი მთავარი მიზეზი იყოს. საქმე იმაშია, რომ მაგნიუმი თავისი ბუნებით თავის ტვინის განსაკუთრებული რეცეპტორების ბუნებრივი სტაბილიზატორია, რომლებიც ნებისმიერი სტრესის დროს აღეგზნებიან. ანუ მაგნიუმის დეფიციტი – ეს არის ერთ–ერთი მიზეზი, რის გამოც სტრესი შეიძლება განვითარდეს.
მეცნიერებმა ჩაატარეს ექსპერიმენტი, რომლის დროსაც მოხალისეებს ინტენსიურ ხმაურში ამყოფებდნენ. შედეგად გაირკვა, რომ ასეთი უმნიშვნელო სტრესული სიტუაციაც კი შარდთან ერთად მაგნიუმის გამოყოფას მნიშვნელოვნად ზრდის. ანუ სტრესი სისხლში მაგნიუმის დონის შემცირების ერთ–ერთი მთავარი მიზეზია.
გამოდის შეკრული წრე: სტრესი ორგანიზმში მაგიუმს ამცირებს, ამ მიკროელემენტის უკმარისობა კი მნიშვნელოვნად აქვეითებს სტრესმედეგობას. მიაქციეთ ყურადღება იმას, თუ რა ხარისხით ვლინდება ეს სიმპტომები და გაითვალისწინეთ, რომ თქვენმა განწყობამ და ქცევამ შესაძლოა სიტუაციაზე არსებითი გავლენა მოახდინოს. სტრესის გარდა მაგნიუმის ქრონიკული დეფიციტი ორგანიზმში სერიოზულ და ზოგჯერ შეუქცევად ცვლილებებს იწვევს. მაგნიუმის ნაკლებობა შაქრიანი დიაბეტის, გულ–სისხლძარღვთა პათეოლოგიების, ოსტეოპოროზის, ფსიქიკური მოშლილობის და სხვა დაავადებების მიზეზი შეიძლება გახდეს.
მაგნიუმი ორგანიზმისთვის არანაკლებ მნიშვნელოვანია, ვიდრე კალციუმი და ნატრიუმი. ის ხომ პრაქტიკულად ორგანიზმის ყველა უჯრედშია და სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვან ბიოქიმიურ პროცესებში მონაწილეობს. ამიტომაც ამ მიკროელემენტის დაბალანსება აუცილებელია საკვებით ან სპეციალური პრეპარატებით.
